Langkawi, wat maak je me nou?

Hoopvol en na vele goede verhalen, kwamen we aan in Langkawi. We namen een taxi naar ons hotel en zelfs de taxichauffeur zei dat we een goede week hadden uitgezocht, het was namelijk al de hele week droog! Dat dit zo’n unicum is wisten wij niet, maar hier besteedde we niet al te veel aandacht aan. Inchecken, douchen, op zoek naar een eettentje en een scooter huren, dat eerst. We hadden een leuk cafe gevonden aan het strand, waar ook het WK werd uitgezonden, dus zaten we om 18.00 uur klaar voor de eerste wedstrijd Australie tegen Frankrijk.
90 minuten later, toen wij net hadden afgerekend en op het punt stonden om te vertrekken om ergens te gaan eten, brak de hel los!
Een dikke storm trok over het strand, onweer, regen, keiharde wind, the works.
Onder de indruk van het geweld en ook een beetje gevangen door deze storm besloten we om op locatie te blijven, at te eten en de 2e wedstrijd van de avond te bekijken.
Na een uur of 2 ging de storm liggen en konden we naar het hotel!

De volgende ochtend was het droog en wij vol goede moed de scooter gepakt om een aantal strandjes te bezoeken. Immers, zo’n heftige bui, dat gebeurt wel eens in tropische landen. Na een rondje over het eiland, heel mooi weer was het nog niet, maar droog in ieder geval wel, kwamen we bij de laatste stop de Telaga Tujuh ofwel de Seven Wells Waterfall. Hier kwamen we weer in een bak regen terecht. Niet de storm van de dag ervoor van een heftige regenbui die er in korte tijd voor zorgde dat we beiden doorweekt waren. Terug bij de scooter aangekomen was het bijna droog, dus we besloten te gaan rijden. Je weet pas dat je leeft als je in de regen op een scooter hebt gezeten. Geen jas, geen poncho, super koud en af en toe een keiharde regendruppel in je gezicht. Ook leerden we van deze trip dat je nooit, maar echt nooit, je helm op de kop aan je stuur moet hangen. Wat er dan gebeurd is dat er een soort vijvertje in je helm wordt gecreëerd.
In het hotel aangekomen begon het weer met regenen en dit is vervolgens niet meer gestopt de rest van de dag. Toen de bui iets minder werd en onze honger inmiddels best groot, zijn we snel op de scooter gestapt. Ik heb een sarong omgeslagen en naar het eerste beste eettentje gereden. Een uurtje later bleek het zelfs droog, dus hup wij weer de scooter op, blij dat we weer op pad konden! We rijden een aantal meter en uit het niets zitten we weer in een heftige plensbui en zijn we weer zeiknat. Inmiddels heb ik het wel gehad met die regen!

De dag erna worden we met regen wakker. Dit belooft niet veel goeds. Zodra het lijkt op te klaren gaan we ontbijten en toch met stille hoop dat het droog blijft, nemen we de proef op de som en rijden we naar de welbekende Skycab, ‘s werelds stijlste kabelbaan. Het blijft zowaar de hele middag droog, wel is het bewolkt en lijkt het ieder moment los te kunnen breken.

Op het moment dat we weer richting ons hotel rijden bedenk ik me dat Langkawi toch anders aan me verkocht is. Sterker nog, iedereen die zei dat Langkawi enkel witte stranden, helder blauw water en ontzettend groene natuur zou bieden, kan wat mij betreft direct de sales in. Ik geloofde jullie namelijk direct. Wat ik heb gezien is grauwe lucht, niets helder en blauws in de zee en zo groen vond ik het ook niet. Langkawi, wat doen we toch verkeerd?

Die avond trok er wederom een fikse onweersbui over Langkawi.

Toen we de volgende ochtend wakker werden keken we als eerst weer uit het raam en zowaar, het was droog en heel voorzichtig kwam er een zonnetje te voorschijn.
Omdat het droog was stapten we vol goede moed na het ontbijt op de scooter om richting Gunung Raya te gaan. Op de weg naar boven kregen we wederom een bui op ons hoofd, houdt het dan nooit op?
Maar toen we door de bui heen waren klaarde het op, zodanig zelfs dat het zonnetje erdoor kwam en de donkere wolken verdwenen.

Op de terugweg werd het zowaar helder en kreeg ik toen een klein beetje het Langkawi te zien waar iedereen zo vol lof over sprak. Zouden de verkopers dan toch nog gelijk krijgen?
De rest van de dag was prachtig, en inderdaad Langkawi is super groen! Wat een beetje zon al niet kan doen.
Het bleef mooi en zo konden we onze eerste (en direct laatste) zonsondergang op Langkawi zien!

Nu, een dag later, zitten we alweer op Langkawi Airport om door te vliegen naar Penang. Ik hoop dat de weergoden ons daar wat gunstiger gezind zijn, maar toch ben ik blij dat ik nog wat van het mooie Langkawi heb mogen zien.

Liefs vanuit de Wildernis,

Xx Maris