Wat een week! Vorige week waren we nog in Pai, Thailand en inmiddels zitten we in Vientiane, Laos. Tussen nu en vorige week zit ook nog de rit naar Chiang Mai, de vlucht naar Luang Prabang, de busrit naar Vang Vieng en inmiddels de busrit naar onze huidige bestemming Vientiane.
Oke, begin bij het begin. Vorige week vrijdag was onze laatste dag in Pai. Zaterdag stapten we op de scooter voor de terugweg naar Chiang Mai. Gelukkig waren de weergoden ons beter gezind dan op de heenrit en bleef het de hele rit droog en scheen de zon. 4 uur later kwamen we aan in Chiang Mai, droppen we de scooters en na een extra tuktuk-rondje (communicatie is soms lastig blijkt; wij noemen een naam van een hotel en de chauffeur haalt daar het treinstation uit, can happen) komen we ruim een half uur later ook aan in het hotel.
Omdat zaterdag onze laatste dag in Thailand alweer is, besluiten we nog wel een thaise massage mee te pakken bij onze (nu al) favoriete salon. We zijn 2 keer eerder bij een dependance van deze salon geweest en op het moment dat we daar voor de 3e keer zijn, komen we erachter dat alle masseurs ex-gevangenen zijn! Ik had al wel gehoord dat Chiang Mai daarom bekend stond, maar het was niet mijn eerste keuze geweest aanvankelijk. Het is natuurlijk een heel goed initiatief, van de voorheen directeur van de gevangenis, om zo de vrouwen te helpen om opgenomen te worden in de maatschappij, maar eerlijk gezegd liet het me niet echt meer los. De massage was trouwens echt tot nu toe de beste die ik heb gehad, na maanden last van mijn rug is deze pijn wel verdwenen, dat moet ik ze zeker nageven!
Op zondag verlieten we dan daadwerkelijk Thailand en vlogen we naar Luang Prabang, Laos. In de tijd dat Laos onder de Franse bezetting viel is Luang Prabang door de Fransen als hoofdstad uitgeroepen. De franse invloeden zijn nog vollop aanwezig, zowel in bouwstijl, maar (belangrijker nog) ook in de menukaarten!
Op onze eerste avond aten wij varkenshaas-medallions in een Franse bistro/wijnbar. I KID YOU NOT! De dag erna ontbeten we met croissants en voor lunch haalden we een baguette. Gooi daar nog eens wat leuke koffiebarretjes tegenaan en je zult begrijpen; ik kan goed wennen hier.
Op dinsdag bezochten we de Tat Kuang Si, de gigantische waterval op een klein uurtje rijden vanaf Luang Prabang. En ik ben niet gauw onder de indruk van een waterval, maar deze was wel spectaculair!
Verder bezochten we een tempel en het oude koninklijk huis en liepen we ruim 300 treden Mount Phousi op. Die treden waren een minder goed idee op het heetst van de dag, maar het uitzicht was wel weer super.
Donderdag hadden we een heftige rit naar Vang Vieng op het programma staan. In ongeveer 4,5 uur rijden we die kant op, tel daar nog een beetje wachttijd bovenop en we zijn ruim 6 uur onderweg.
Ik las ergens dat de Laotiaanse overheid gezegd heeft dat Laos niet zo toeristisch wil zijn/worden als Thailand en vooral ook dat de infrastructuur daar nog niet klaar voor is. Dit hebben we aan de lijve ondervonden inderdaad. Het eerste deel van de route was goed te doen, maar het 2e deel van de rit gaat over een hobbelige route met veel gaten in de weg. Het busje schudde aan alle kanten en het valt me echt mee dat de banden het niet begeven hebben!
Vang Vieng is een must go voor iedere party-ende backpacker. Niet dat ik ons zo zou willen profileren, maar we hadden in ieder geval wel het tuben over de drunk river op het lijstje staan. Dat wilden we wel eens zien! Omdat we maar een volle dag hadden in Vang Vieng stapten we ’s ochtends nog op de scooter om de Vang Vieng Loop te rijden, over onverharde paden met veel kuilen en stenen (en dus een lekke achterband niet veel later), door de omgeving rijden. Op zoek naar de blauwe lagunes en grotten. Dit klinkt fantastisch, ware het niet dat de eens zo mooie blauwe lagunes nu het decor zijn geworden voor het vermaak van Chinese toeristen. Bussen vol worden er losgelaten om te kajakken en te ziplinen. Waar voor mijn gevoel een blauwe lagune een prachtig natuurverschijnsel moet zijn, was het hier tot attractie omgetoverd en weinig natuurlijks meer aan. Een van de lagunes was zelfs omgebouwd tot heus zwembad!
Oke en toen het tuben. Echt feestvieren is er niet meer bij, de overheid heeft het tuben aan banden gelegd wegens het grote aantal fatale ongelukken. Het tuben kan nu nog steeds, maar gereguleerd. Het aantal barretjes is sterk verminderd en doordat een aantal organisaties de rivier heeft opgesplitst, kom je bij de barren die er nog zijn weinig andere tubers tegen. Maar, al dobberend op je band, de rivier afdalen is een prima middag-besteding! We dobberen tussen het groene landschap en de bergen en maken een tussenstop om wat te drinken en vervolgens weer de rivier op te gaan. Bij de 2e en laatste bar staat de tuktuk klaar om ons naar het dorp te brengen. We sluiten de week af bij de enige irish pub die het dorpje kent!
En dat was Vang Vieng alweer, zaterdagochtend stappen we weer in de bus en rijden we naar Vientiane. De weg is een stuk beter dan de route naar Vang Vieng en ondanks onze kamikaze chauffeur komen we heelhuids aan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. We hebben hier weer een korte stop, we blijven 2 nachten en dan vliegen we naar Cambodja!
Liefs vanuit de Wildernis!
Xx Maris
[…] de oplettende lezer, mijn afsluiting van vorige week plaatste ik pas een paar dagen geleden. Daarom schrok ik ervan dat het alweer vrijdag was, maar zo […]