It started to rain in Vietnam…

Vorige week kwamen we aan in Hoi An, we zijn halverwege onze tour! Precies in het midden van Vietnam en we namen even een paar dagen rust van de motor. Ik had hoge verwachtingen van Hoi An, vanuit vele hoeken hoorde ik namelijk dat dit een super leuk stadje was. En dat was ook zo!

Wel een beetje veel Chinezen, vooral ’s avonds, maar verder is Hoi An een leuk, relatief rustig stadje met veel kleine straatjes en overal lampionnetjes. En lampionnen maken sowieso alles leuker natuurlijk! Daarnaast zijn er voldoende hippe koffietentjes en leuke barretjes en restaurants waar je prima de avond door kan komen.

• 

• 

Daarnaast barst Hoi An van de kleermakers en is dit de plek in Vietnam om kleding op maat te laten maken, iets wat ik ook van plan was. Dus op dag 1 direct bij een kleermaker binnen gestapt om een winterjas te laten maken. Een dag later was Jeff ook om, en liet hij 2 pakken (ja altijd baas boven baas natuurlijk) aanmeten.

• 

• 

Al met al vonden we het dus best leuk in Hoi An. Het enige nadeel was dat het op dag 2 begon met regenen en het niet meer ophield. Man wat hebben we een regen gezien! Al die schattige kleine straatjes stonden onder water en zelfs met paraplu was er geen houden aan. We hebben dus iets minder van Hoi An gezien dan gepland, en vooral heel veel in die leuke koffietentjes/barretjes/restaurants gezeten.

• 

• 

De dag dat we weer zouden gaan rijden zagen we met angst even beven tegemoet, maar ineens bleek het die ochtend droog. Dus wij vol goede moed de motor op, die even weigerde te starten (iets met teveel water, 3 dagen lang), maar dat werd vrij snel opgelost en even later waren we weer op weg. Op naar Hue.

Wel bleek dat we iets te vroeg hadden gejuicht, want even later reden we alweer vol door de regen. Dus poncho’s aan en weer door. De rest van de rit was redelijk prima, af en toe een buitje, maar goed te doen. In Hue was het alleen niet veel beter, nog steeds die regen die we ook uit Hoi An kende.

• 

• 

We zouden enkel een overstop in Hue doen en de dag erna weer doorrijden. Toen de dag erna kwam, bleek mijn motor er helemaal mee gestopt te zijn. Too much rain will kill you, zong ik hem toe. Naar de motorboer dan maar weer, dit bleek alleen niet zo gemakkelijk opgelost te kunnen worden. ’s Middags om 13 uur konden we hem weer ophalen. En Inmiddels regende het alweer. Met onze ziel onder de arm zijn we wat door Hue geslenterd, door de verboden stad en weer terug.

• 

• 

Om 13 uur stonden we weer bij de motorboer, de motor zou het doen. Ik was de hoek nog niet om of hij hield er weer mee op. Nu was ik er wel klaar mee. Dus een paar minuten later stonden we weer bij de beste man. Gelukkig was dit snel opgelost, er bleek (nog) wat water ergens verstopt te zitten in het apparaat. En toen dus eindelijk op weg, had ik al gezegd dat het regende?

Het plan was om naar Khe Sanh te rijden, zodat we de dag erna de West Ho Chi Minh trail konden doen. Na anderhalf uur op de motor, in de stromende regen, waren we beiden verkleumd en doorweekt. Het opspatten van de plassen water bij een langsrijdende vrachtwagen hielpen ook niet en de tranen stonden mij inmiddels in de ogen. Bij een tankstation en een hele lieve Vietnamese mevrouw die ons voorzag van thee en koffie (en een heel gesprek aanknoopte in het Vietnamees, wat heel lief was, maar resulteerde in een ongemakkelijk gesprek met veel gebaren). Hier besloten we om de route aan te passen, volgens mij stelde Jeff het voor en ik kon alleen maar huilend knikken. We zouden nog een half uurtje doorrijden en een hotel opzoeken in Dong Ha. Morgen zien we wel verder.

Dus zo gezegd en zo gedaan, We hebben het meest luxe uitziende hotel geboekt, zodat we verzekerd waren van een goed bed en een warme douche. Hierna konden we weer iets opgeladen op weg. Zowaar was het droog toen we op de motor stapten, voor de zekerheid nog wel met de poncho aan. De west Ho Chi Minh trail slaan we over, maar we konden wel door naar de volgende geplande stop: Phong Nha. Na ongeveer 3 uur kwamen we al aan, droog ook nog! Wat nog overblijft is dan de kou.

• 

• 

Het is behoorlijk fris in deze contreien. Het schommelt tussen de 12 en 18 graden en dat is behoorlijk fris voor ons die al 6 maanden aan 30+ graden gewend zijn! Daarbij zijn we er natuurlijk helemaal niet op voorbereid. Jeff heeft niet eens een lange broek en mijn warmste outfit is een dun vest en mijn yogabroek. Aangekomen bij de Farmstay in Phong Nha brandde de kachel. I KID YOU NOT! De open haard stond gewoon aan, na een warme douche kroop ik zowat in de open haard en was niet van plan om deze plek meer te verlaten!

• 

• 

We zijn 2 nachten in Phong Nha en vandaag konden we de omgeving verkennen. Omdat ik geen kant opging voordat ik iets warmers had om aan te trekken, reden we eerst naar een winkel toe om een jas te kopen. De The North Face jassen zijn hier in overvloed aanwezig, dus wij schaften onszelf er ook een aan. Als doorgwinterd ANWB koppel, lopen we nu allebei in dezelfde jas. Maar ik heb het wel lekker warm. Daarna stapten we weer op de motor voor een tourtje door me omgeving en het is het wel echt mooi! Het Phong Nha National Park is Het park is een van de grootste kalksteenlandschappen ter wereld. Er bevinden zich 300 (ontdekte) grotten, ondergrondse rivieren en lange ondergrondse gangen met stalagmieten en stalactieten. Ofwel, vandaag gaan we een grot bezoeken. We kozen voor de Paradise Cave, en nu heb ik het zelf niet direct zo op grotten, deze was wel heel imposant!

• 

• 

Inmiddels zit ik weer op mijn inmiddels vaste plek naast de open haard. Ik hoorde dat ze hier ook Gluhwein schenken, dus wellicht maak ik mijn eigen winter wonderland in Phong Nha. Morgen gaan we weer on tour. Dan rijden we in twee etappes naar Ninh Binh, met een stop in bruisende Vinh. Nu geniet ik nog even van de warmte, as we speak begint er een bandje te spelen achter me. Ik hou het hier nog wel even uit!

 

Liefs vanuit de Wildernis,

Xx Maris